3

از خودم و خانواده و زندگی گذشته ام  بگم . من بچه ته تغاری هستم دو تا خواهر بزرگتر متاهل دارم . اهل یکی از شهرای شمالی هستیم همونجا زندگی میکردیم . من تو یکی از شهرای نزدیک دانشجو بودم و رفت و آمد میکردم .

بیست سالم بود که پسرکو دیدم . پسرک تهرانی بود و 26 ساله و کارمند بانک و بابام رییس شعبه . پسرک به خانواده اش گفت و من به مامان بابا  همه موافقت کردن .21 ساله بودم  عقد کردیم قرار بود منتقل بشه  تهران . 22 ساله بودم عروسی کردم و اومدیم تهران و زندگیمو با پسرک شروع کردم . پسرک پر از شور زندگی بود با آرزوها و برنامه های دور و دراز .یک سال از درسم مونده بود یه ترم مهمان و یه ترم رفت و آمد تمومش کردم. یکی از آشناهای پسرک برام کار پیدا کرد . مشغول کار و زندگی بودیم . پسرک میگفت تا خونه نخریدیم بچه دار نشیم . زندگی آروم و خوبی داشتیم اما این آرامش فقط دو سال طول کشید .

برای دیدن مامان بابا به شهرمون رفته بودیم تو راه برگشت بعد از تونل و به خاطر خیسی زمین و سرعت پسرک ماشین سر خورد  . یه طرف کوه بود و یه طرف دره ماشین وسط جاده چرخید و با شدت زیادی به کوه خورد . نفهمیدم چی شد به خودم که اومدم پسرکو دیدم با سر و صورت خونی و بیهوش . جیغ میکشیدم باهاش حرف میزدم و به  آدمایی که  برای کمک اومده بودن التماس میکردم زنگ بزنن آمبولانس  . اما چه فایده .بعدا معلوم شد که پسرک با اولین ضربه جابجا رفته  و منو برای همیشه تنها گذاشته .در 24 سالگی بیوه شده بودم

دست چپم و سه تا از دنده هام شکسته بود . تو بیمارستان بستری شدم  کارم  شیون بود . التماس کردم منو ببرن به  مراسم  مامان بابا مخالف بودن . خواهرم دلش سوخت و از نبود مامان بابا  استفاده کرد  منو برد ببینمش .تو بیمارستان  برای آخرین بار بغلش کردم  خداحافظی کردم و گله کردم چرا منو با خودش نبرده . هنوز وقتی ناراحتم اولین گله من به پسرکه که چرا منو با خودش نبرد .ندیدم چطوری پسرکو به خاک سرد سپردن اما همیشه خلوت و گریه های من برای همون خاک سرد و سنگ قبره .

بعد از چهلم خانواده پسرک گفتن  تقصیر من بوده پسرک رفته .گفتن چرا  تو جاده رفت و آمد میکردم و  همیشه میخواستم دیدن مامان بابام برم ؟ گفتن دیگه نمیخوان منو ببینن گفتن تو پسر ما رو کشتی . سکوت کردم و به درد خودم نالیدم و گذشتم و رفتم تا مدتی پیش مامان بابا باشم . باید برمیگشتم چون سر کار میرفتم . مامان  و خواهرا نوبتی پیشم بودن. تحمل خونه ای که با پسرک زندگی میکردم برام طاقت فرسا بود .

اجاره خونه به نام من بود . نصف پول رهن بابا داده بود و پسرک به نام من اجاره کرده بود . خانواده پسرک ادعا داشتن پول پسر اونهاست. اهمیت ندادم . مامان بابا کمک کردن هم خونه رو عوض کردم هم وسایلو . باید یاد میگرفتم تنها باشم رو پای خودم باشم . نمیتونستم برگردم . باید کار میکردم زندگی میکردم .

کم کم به زندگی برگشتم به کار برگشتم . تفریحم شبهای جمعه بود سر خاک پسرک و تعطیلات رفتن به شهرمون و دیدن مامان بابا و خواهرا.اونا  تنهام نمیذاشتن نوبتی  سر میزدن و چند روز بودن و میرفتن

 نتونستم تو مراسم سال پسرک برم خانواده اش نمیذاشتن . تنهایی برای خودم مراسم گرفتم و گریه کردم .صدقه دادم و برای شادی روح پسرک سرپرستی دوتا یتیم به عهده گرفتم که هنوزم هستن . پشت سرم حرف زیاد بود اهمیت نمیدادم به زندگی خودم میرسیدم . خواستگار هایی هم داشتم قبول نمیکردم . بینشون پسر یکی از همسایه ها بود. توجهشو به خودم میدیدم و بعد که راز دلشو گفت . نمیدونستم چی باید بگم . اونا نمیدونستن من بیوه هستم . مجبور بودم رازمو بگم . به پسر همسایه گفتم که  شوهرم فوت کرده  جا خورد اما بعد از چند روز اومد گفت فکراشو کرده براش مهم نیست . گفتم خانواده ات ؟ گفت  خودم مهمم

به یه ماه هم نکشید که معلوم شد خودش چقدر مهم بوده . پدر مادرش منو تهدید کردن دست از سر پسر ما بردار خواهرش با اینکه میدونست هیچی بین ما نیست برام تو ساختمون آبرو نذاشت . همه یه جوری نگاه میکردن .  پسر همسایه باهاشون مخالف میکرد و اونا تلافیشو سر من در میاوردن . به پسر همسایه گفتم نمیبخشمت تو میدونستی من بیگناهم طوری برخورد کردی که آبروی من رفت . بهت اعتماد کرده بودم  و رازمو گفته بودم . اصرار داشت بریم با هم ازدواج کنیم  . قبول نکردم . مامان بابا مثل همیشه گرفتار من شدن . اومدن ازم دفاع کردن مجبور شدم خونه رو عوض کنم برم جای دیگه . از ترس با همسایه ها حرف نمیزدم دمخور نمیشدم میرفتم سر کار و میچپیدم تو خونه .

گذشت و گذشت . مامان بابا  هر چی داشتن و بهشون ارث رسیده بود فروختن برای ما سه تا خونه خریدن . خواهرام تو شهرمون و من تو تهران .خیالم راحت شد مستقل بودم آروم بودم . باز هم خواستگار داشتم  دلم نمیخواست طلاق گرفته باشن زن مرده باشن زن دار باشن بچه دار باشن  با من رابطه  پنهانی بخوان به خاطر خونه و ماشین و کارم بیان . همه رو بد و خوب میکردم و رد میکردم.الان میبینم چقدر احمق بودم یعنی هیچ کدوم بهتر از این شرایطی که الان دارم نبودن ؟

تا اینکه دست روزگار منو با همسر آشنا کرد

لینک کامنتهای وبلاگ قبلی حسنا (که فیلتر شد)

فایل کامنتهای وبلاگ قبلی حسنا (که فیلتر شد)

 زهرا مامان مه سما٦:٤٢ ‎ق.ظ - چهارشنبه، ٢٢ خرداد ۱۳٩٢

حسنا جون من چند روزی میشه که پست هاتو میخوندم ولی ترجیح دادم از پست اول وبلاگت شروع کنم لینکت کردم توی وب دخترم تا هر روز چند تا از پست هاتو بخونم این پستت خیلی دلمو اتیش زد فقط از خدا میخوام بهت صبر بده  

پاسخ: زهرا جون ممنون از همراهیت دور از جون نازنینت الهی دلت همیشه شاد باشه و در آرامش . مه سما جون رو ببوس

حسنا بانو - ٢٢/۳/۱۳٩٢ - ۱۱:٥٤ ‎ق.ظ

 مهتاب٩:٥٧ ‎ب.ظ - سه‌شنبه، ٢۱ خرداد ۱۳٩٢

خیلی متاسف شدم. بغض کردم. خیلی قوی هستی حسنا. اولش که اومدم وبت تو دلم کلی چرت بهت گفتم . ولی حالا که چنتا از پست هارو خوندم واقعا متاسف شدم واسه برداشت اول خودم. به خودم اجازه نمیدم در مورد ازدواجت قضاوت کنم.  بازم میام اینجا

پاسخ: مهتاب جون ممنون از همراهیت . امیدوارم همیشه برات شادی و خوشبختی باشه

حسنا بانو - ٢٢/۳/۱۳٩٢ - ۱۱:٠٤ ‎ق.ظ

 نانا۳:٤۳ ‎ب.ظ - پنجشنبه، ۱٦ خرداد ۱۳٩٢

حسنا دلم ترکید این پستو خوندم خدا بهت آرامش بده...آمین

پاسخ:  چی بگم نانا جون . دور از جون نازنینت . خدا به همه آرامش بده . شاد باشی

حسنا بانو - ۱۸/۳/۱۳٩٢ - ٥:۱۳ ‎ب.ظ

 شکوه۱٠:٠۳ ‎ق.ظ - دوشنبه، ٦ خرداد ۱۳٩٢

حسنا جون من اولین بار بود وبلاگت رو می خوندم،چقدر برای این پستت گریه کردم من،اشکام بند نمیان،چقدر سخت بوده بعد از دو سال همسرت رو از دست بدی وبعدشم خونوادش باهات اینجوری کنن.عزیزم برات کلی دعا می کنم

پاسخ: شکوه جون ممنون از همراهیت ببخشید ناراحت شدی

حسنا بانو - ٦/۳/۱۳٩٢ - ٤:۳۳ ‎ب.ظ

 هیوا٤:٢٢ ‎ب.ظ - شنبه، ٤ خرداد ۱۳٩٢

متاسفم

پاسخ: 

حسنا بانو - ۸/۳/۱۳٩٢ - ٢:٥٩ ‎ق.ظ

 خورشید۸:۳۸ ‎ب.ظ - یکشنبه، ٢٢ اردیبهشت ۱۳٩٢

حسناااااااااا نمی دونم چرا انقدر باهات همذات پندری دارم... اصلاً دلم گرفت... یکی از بهترین موقعیت های ممکن برات پیش اومد و از دست رفت...تو که  شرایطت خوب بود...چی بگم، آدم گاهی یه کارایی میکنه، توی یه برهه از زندگیش یه تصمیماتی می گیره که بعداً از دست خودش عصبی میشه..میگه؛ خدا من که ازم بعید بود، تو چرا اون لحظه منو برنگردوندی از تصمیمم؟؟؟واسه خودمم چنین لحظه هایی پیش اومده... توکل بر خدا...انشاءالله به حق همین اولین روز ماه رجب، بهترین حالت ممکن برات پیش بیاد از این پس...

پاسخ: خورشید جون همینطور که میگی آدم گاهی به خدا هم میگه چرا من رو منصرف نکردی چرا اینطوری شد و صد تا چرا  برای تو هم در این ماه عزیز همیشه خیر و خوشی باشه

حسنا بانو - ٢۳/٢/۱۳٩٢ - ۱۱:٤۱ ‎ق.ظ

 زهرا مامان حسین جون٩:٤٤ ‎ق.ظ - یکشنبه، ٢٢ اردیبهشت ۱۳٩٢

سلام نمیدونم ازکجا باوبلاگتون آشنا شدم ولی حس کنجکاویم باعث شد تا بشینم بخونمش تا اینجا که حوندم دلم گرفت فدات بشم چقدرسختی کشیدی برات دعا میکنم ایشالله که پنجره خوشبختی به روت گشوده بشه

پاسخ: سلام زهرا جون دور از جون نازنینت ممنون از همراهیت. امیدوارم برای شما هم خوبی و خوشبختی باشه . حسین جون رو ببوس

حسنا بانو - ٢٢/٢/۱۳٩٢ - ٤:۱۱ ‎ب.ظ