قبل از نوشتن توضیح بدم که قصدم از تعریف کردن ، فقط و فقط و فقط خود فعل تعریف کردن هست . دوستان عزیزم میدونند که منظورم از جمله بعدی چه خواهد بود و خواننده های خوبم مطمئنا این جمله را به خود نخواهند گرفت . کامنتها ای که به هر نحوی حاوی کلمات توهین به من یا خانوم اولی یا همسر باشه تایید نخواهد شد . فکر میکنم لازم نباشه معنای کلمه توهین رو هم شرح بدم . همیشه نظر مخالف رویه زندگی آدمها و ابراز عقیده ، معنای جداگانه ای از توهین داره .
جمعه روزی بود که قرار بود بریم خونه پدر شوهر و خانوم اولی باشه و رو در رو بشیم . اضطراب داشتم و تا نزدیک صبح بیدار بودم و توی اینترنت خودم رو مشغول میکردم و دم صبح بود خوابم برد . همسر با بهار خونه مامانش بود و صبح جمعه هم رفته بود همون واحدی که بار قبل با هم رفته بودیم و عصر برگشت و مستقیم هم رفت خونه مامانش .
بهار خونه عمه اش بود . پدر شوهر به برادر خانوم اولی هم گفته بود بیاد . به دلیل تهدید های زیاد خانوم اولی به خودکشی کردن ، گفته بود بیاد و در جریان باشه . از قبل به پدر شوهر گفته بودم شرطهای خانوم اولی رو قبول ندارم .نه برای لجبازی . اگر شرط معقولی بود حتما به خاطر احترام گذاشتن هم شده قبول میکردم . گفتم برای صحبت کردن روی اونها نمیام و بهتر هست روبرو نشیم . نمیدونم چرا پدر شوهر اصرار داشت هر دو باشید و حرفی دارید رو در رو بگید .
وقتی رسیدم رفتم توی پذیرایی و یک سلام کلی کردم که هر کی دوست داشت میتونست جواب بده و هر کی هم دلش نمیخواست نه . خانوم اولی هم روش رو برگردوند و حتی به من نگاه هم نکرد .باید اعتراف کنم که من هم فقط چند تا نگاه از روی کنجکاوی کردم و اینطور نبود که من محل بذارم و اون بیمحلی کنه . از آخرین عکسی که ازش دیده بودم لاغرتر شده بود و بسیار هم شیک و مرتب بود هم موهاش هم لباسش و آرایش ملایمش . چیزی در حد رو کم کنی . میتونم اعتراف کنم روی من هم کم شد چون خودم بنا بر دستورات صادره از طرف همسر که چی بپوشم و آرایش نداشته باشم و موهام رو ببندم ،مرتب بودم ولی شیک نه.
پدر شوهر خودش شروع به صحبت کرد و گفت بهتر بود حرفهاتون رو رودر رو بزنید این طرز زندگی نمیشه همیشه قهر و دعوا باشه هر دو ناراحت باشین هر دو نتونید زندگی کنید و حرفهایی از این قبیل . بگذریم و بگذریم و بگذریم که چی گفتیم چی شنیدیم . هم من حرف هام رو زدم و هم خانوم اولی . حقیقتش اصلا حوصله ندارم بشینم دونه دونه حرفها رو بگم .در این حد بگم که به نظرم فایده نداشت . ایده پدر شوهر برای این صحبت رو در رو ایده جالبی نبود . طبیعی هست که توی این شرایط دو نفر نمیتونن با هم حرف بزنن . خانوم اولی عصبانی بود و شاید طبیعی باشه که توی شرایط عصبانیت نتونه منطقی حرف بزنه . من ناراحت نشدم که با داد و بیداد حرف زد . متاسفانه بین حرفهاش از کلمات درستی استفاده نکرد . هر بار میگفت، یا برادرش یا پدر شوهر میگفتن که نگه و هر بار هم با یک حقشه تموم شد . دیدم هر بار میگه و بعد که میگن نگو میگه حقشه. گفتم ببخشید حقم نیست ولی چیزی نمیگم چون اطمینان دارم این صفاتی که میگید نیستم پس فرق نمیکنه و به خودم نمیگیرم .میذارم به این حساب که یا عصبانی هستید یا عادت دارید از این کلمات استفاده کنید . بماند خانوم اولی چی چواب داد ...... گذشت
در کل من حرفهام رو زدم ولی نه جوابی شنیدم و نه خانوم اولی میخواست جوابی بده و .. ....نمیدونم شاید هم جوابی جز داد زدن و توهین کردن نداشت . همسر زیاد حرف نزد فقط گفت که شرطها رو به هیچ وجه قبول نداره و توضیح هم داد چرا .چند بار هم که خانوم اولی به من بد و بیراه گفت، بهش گفت توهین نکن . خانوم اولی دو سه باری چیزی نگفت و یک بار با صدای بلند گفت هر چی دوست دارم میگم چرا به حسنا بیشعور هیچی نمیگی ؟وسط حرف من میپری؟ همسر گفت حسنا هم یک کلمه حرف بد بزنه به اون هم میگم . پدر شوهر هم تایید کرد که اون داره توی هر جمله چهار تا بد و بیراه میگه ولی خانوم اولی بس کن نبود.
جالب بود خانوم اولی قبول داشت خودش رضایت داده همسر زن بگیره و میگفت اصلا پشیمون نیستم و حسنا رو خودم انتخاب کردم . نمیگم پشیمونم . میگم شرایط زندگی اینه حسنا میتونه زندگی کنه نمیتونه بره . اگر شما جوابی شنیدین که خانوم اولی شما که میگی پشیمون نیستم و میگی خودم رضایت دادم چرا از اول شرطهات رو نگفتی ، من هم شنیدم . میگفت شرایط اینطوریه میخوای بخواه نمیخوای نخواه . از نظر ایشون من یک بدبخت بیچاره بودم که خیلی هم شانس آوردم شوهر کردم و هیچی رو از دست ندادم و خیلی چیزها هم به دست آوردم . یک طور ها یی من بدهکار هم بودم . گویا ایشون رضایت نمیدادن شوهرشون زن بگیره و اگر آقای همکار من رو معرفی نمیکرد و خانوم اولی هم مهر تایید نمیزدن و همسر هم من رو نمیگرفت، تا آخر عمر بیشوهر مونده بودم .خوب شد خودش جلوی بابا مامان من و پدر شوهر و مریم جون و اقای همکار گفته بود حسنا جوونه و بدون شوهر نمیمونه . الان برام شوهر پیدا میشه دو سال پیش نمیشد ؟ اعتراف میکنم من هم ننشستم گوش کنم و گفتم تنها آدمی که میتونه برای من شرط بذاره خود همسر هست . اگر اون هم بگه من حق دارم قبول کنم یا نکنم .خودم برای زندگیم تصمیم میگیرم چکار کنم . کار به زندگی دیگران هم ندارم و به خودم اجازه نمیدم در مورد زندگی دیگران نظر بدم بگم بمونن یا برن یا شوهر کنن یا شوهر پیدا میشد یا نمیشد یا هر چیزی .
یک بار هم که حرف خیلی خیلی بدی به من زد همسر نبود بشنوه . پدر شوهر ناراحت شد گفت خجالت داره هر چی از دهنت در میاد میگی ؟ خانوم اولی هیچی نگفت و برادرش گفت حسنا خانوم ببخشید من معذرت میخوام . به خانوم اولی هم گفت که این حرفها چیه و خانوم اولی محل نگذاشت و سکوت کرد . اون حرف رو تکرار هم نکرد و یا نگفت خوب کردم گفتم فقط سکوت کرد . همون موقع که همسر نبود و نمیدونم مادر شوهر چه حرف مهمی داشت که صداش کرده بود توی آشپزخونه ، خانوم اولی نمیدونم برای چه کاری رفت توی یکی از اتاقها که نزدیک بود . در همون فاصله برادر خانوم اولی اومد رو مبل کنار دستی من نشست . معمولی صحبت میکرد که مثلا میدونه مشکل داریم شما بیشتر صبر کنین و از این حرفها .پدر شوهر هم نشسته بود میشنید . نفهمیدم خانوم اولی کی از پشت سر اومد. با حرص و قدرت تمام از پشت سر موهام رو همراه با کلیپسم کشید و پشت گردنم رو چنگ زد گفت لازم نکرده بشینی کنار برادرم ( اسمش رو گفت ) زر بزنی .چه زوری هم داشت گردنم به یک طرف کشیده شد و حاضر بودم تا هر جا میکشه خم بشم تا یک دسته از موهام کنده نشده
برادرش بلند شد دستش رو گرفت و میشه گفت موهای من رو از دستش نجات داد . دست من هم پشت گردنم بود از درد اشک به چشمم اومده بود . خیلی خودم رو کنترل کردم از درد گریه نکنم و ضعف نشون ندم.پدر شوهر به خانوم اولی گفت باریکلا شروع کن . از بچگی عادت داشتی مردمو بزنی یا وقتی شوهر کردی یاد گرفتی؟ خانوم اولی با عصبانیت گفت این حقشه و دوباره رفت تو اتاق در رو کوبید .برادرش عذر خواهی کرد گفت من دیدم اومد فکر کردم میخواد بشینه فکر نمیکردم موهای شما رو بکشه . چنان چنگ زد که خون اومده بود. پدر شوهر دید دستم رو گرفته بودم روش خونی شد گفت بلند شو برو بشور . رفتم دستشویی شستم و همسر هم اون موقع نفهمید . بعدا فهمید یعنی خودش جای چنگ رو دید و من هم گفتم چی شده .
در آخر هم که به حرف و داد و بیداد و نفسم بند اومد و خفه شدم و اسپری زدن و دارم سکته میکنم ختم شد . برادرش بردش توی اتاق مادر شوهر هم بود اومد همسر رو صدا کرد که بیا برو حالش خوب نیست . همسر رفت و باز هم صدای داد زدنش میومد نمیدونستم دقیقا چی میگه . نمیدونم برادر خانوم اولی چطور راضیش کرد که بره خونه اونها و رفتن . خدا حافظی هم نکردیم من توی پذیرایی بودم برادرش اومد خدا حافظی کرد و ببخشید خانوم اولی حالش خوب نیست من خدا حافظی میکنم .
بعد از اون تازه باید مینشستیم تفسیر و دفاعیات مادر شوهر رو گوش میکردیم که چرا من فلان حرف رو زدم همسر فلان حرف رو زده .نمیدونم برای مادر شوهر چه فایده ای داشت که با ید تفسیر میکرد و ما هم باید گوش میکردیم . من که از شدت سر درد داشتم میمردم همسر برام مسکن آورد و من رو برد تو یک اتاق دراز بکشم خودش رفت با مامان باباش حرف بزنه . من هم تمام اون مدت گریه نکرده بودم و باز هم نمیخواستم گریه کنم ولی داشتم خفه میشدم .نفهمیدم چی گفتن و کمی گذشت همسر گفت بیا بریم . موقع رفتن ماشین نبره بودم اعصاب رانندگی نداشتم.
همسر یک جا کار داشت باید یک سری مدارک رو به یک نفر میداد که اونور شهر بود و بحثمون توی ماشین شروع شد . اول بصورت صحبت بود بعد شد بحث و در آخر هم دعوا چه دعوایی . شاید بشه گفت من عصبی بودم و شروع کردم . کاری به خانوم اولی هم نداشتم حرف خودمون بود . یعنی دعوا مربوط به حرفهای خانوم اولی یا شرطهاش نبود که بگم تقصیر اون بود و بندازم گردن خانوم اولی . حکایت این دعوا هم حکایتی هست مفصل که توی پست بعد میگم چه شاهکارهایی از خودم نشون دادم و همسر به همه چیز فکر میکرد به جز این که میتونه با یک حسنا دیوانه شده طرف بشه .در کل خدا عاقبت همه مون رو به خیر بگذرونه برای این که بگم چی شد و چه تصمیمی گرفتم هم ..... شاید بشه گفت واقعا نمیدونم .فعلا که زیاد مغزم کار نکرده 
. همسر میگه تو هفته ای سه روز نمیخوای؟ من میام پیشت وقتی هم هستم قول میدم هیچکی به تو کار نداشته باشه. مسافرت هم پیش بیاد میریم بچه دار هم بشو به بقیه اش کار نداشته باش . حتی اگر اینطور هم بشه باز میشه که آدم به بقیه اش کار نداشته باشه و فکر نکنه که چطور؟ شاید هم بشه نمیدونم . گفتم مغزم هنوز جواب نمیده
فایل کامنتهای سمت راست همین صفحه است.
. این بار دوباره دلم خواست برای این جریان رو در رو صحبت کردن با خانوم اولی برم پیش یک مشاور . بیزحمت سوال نکنید کجا چون مرکز خاص یا خارق العاده ای نبود از بین آدرس هایی که دوستان برام گذاشته بودند زنگ زدم و وقت گرفتم و جا داره همین جا از دوست عزیزم تشکر کنم .
. خندید و یک کاغذ برداشت و گفت وقت زیادی نمیبره . نوشت و لیست کرد و حرف زد و به هم ربط داد و توضیح داد و راهنمایی کرد . من هم حوصله ام سر جای خود برگشت و گوش دادم و دیدم فرمول درست کردن زیاد هم بی نتیجه نبود .
. هدیه رو داده و بهار اول ناراحت شده و گفته به حسنا چه ربطی داره و نمیخوام و وقتی دیده همسر عکس العملی نشون نداده ، برداشته و گفته بذار ببینم چی هست . همسر هم گفته حسنا از من سوال کرد چی دوست داری من بهش گفتم اینو بگیره . بهار متن تبریکم رو هم باز کرده و خونده .
همسر هم گفته چرا میخرم ربطی به هم نداره ولی به این زودی نه چون قراره از طرف من کادوی دیگه بگیری همه چیز که با هم نمیشه . این رو میبرم حسنا خودش استفاده کنه . اینطور که همسر میگفت بهار هم چیزی نگفته و هر دوتا حرف رو تموم کردن و بعد از مدتی بهار خودش به حرف اومده که اگر بگیرم باید به مامان بگم بابا برام خریده . همسر هم گفته میتونی بگی ولی یادت باشه میخوای به مامانت دروغ بگی . بهار هم گفته مامان بفهمه ناراحت میشه عصبانی میشه نمیتونم بگم . همسر هم گفته پس هدیه رو نگیر اینطوری بهتره .
. همسر گفت من بهش گفتم حالا که گرفتی تشکر هم بکن .که بهار برام اس ام اس فرستاد . دست نوشته و جعبه هدیه و روبان و غیره رو هم برنداشته گفته مامان نبینه همینطوری میبرم .