طبق معمول اومدن مامان و بابا و خواهرم برای من روزهایی رو پر از خوشحالی و شوق و ذوق رقم زد
. تا تونستم در کنار مامان و بابا و خواهرم و بیشتر از اون خواهرزاده ها کیف کردم
. دلم میخواست طوری میشد که میتونستم مرخصی بگیرم سر کار هم نرم ولی نشد . با همه اینها خیلی خوب بود و خوش گذشت . همسر که عقیده داره من هر وقت خانواده ام رو میبینم زیادی لوس میشم ولی خودم که فکر میکنم بهتر بود نزدیکشون باشم هر روز ببینمشون
خواهرم که رفت زیاد غصه نخوردم چون مامان و بابا بودن .ولی مامان و بابا که رفتند من بصورت مفصل مراسم گریه کردن و آه کشیدن و غصه خوردن و به عبارت ساده تر بچه ننه بازی معروف رو به جا آوردم 
دست خودم نبود خوب . وقتی میان و میرن جای خالیشون بد جور اذیت میکنه .
همسر هم اون شب نبود . با بهار خونه مامانش بود و من بیشتر تونستم مراسم بچه ننه بودن و غصه خوردن رو به جا بیارم
پدر شوهر که عمل کرده بود مامان و بابا تماس گرفتند و احوالپرسی کردند . تهران اومدن هم بابا تماس گرفت و رفت دیدن پدر شوهر . تنها رفت و مامانم نرفت . یعنی دوست نداشت بره
. شاید هم تقصیر من هست که این مدت هر چی میشه به مامانم میگم که این رو گفتند و اون رو گفتند و مامان هم دلخوریش رو اینطوری بروز میده
. در هر حال همسر گله داشت چرا مامانت نرفت . گفتم مامانم دوست نداشت بره .من هم جای مامانم بودم نمیرفتم تازه بدم هم نمیومد به بابا هم بگم که نره .تو هم اگر گله ای داری به خود مامان بگو چرا دیدن بابات نرفته
.من مثل تو نیستم که میگی به من بگو . من خوشحال میشم اگر هر گله و مشکل و صحبتی داری مستقیم به خود مامان و بابا بگی . همسر هم بس کرد و دیگه نه به من گله ای کرد نه به مامان گفت .واقعا فکر میکنه ما حوصله داریم و اعصاب اضافی. همه چیز خوبه فقط مشکل عیادت مامان و بابا از پدر شوهر هست 
دیروز تو اداره حالم اصلا خوب نبود . بیحالی و سردرد و حالت تهوع انقدر اذیتم کرده بود که دوست داشتم فقط استراحت کنم و نمیشد . کلی کار سرم ریخته بود . هیچی هم نتونسته بودم بخورم . در اصل چیزی تو معده ام نمونده بود 
. از شانس بسیار خوب قرار بود بریم خونه مادر شوهر . به همسر زنگ زدم اگر میشه نریم و حالم خوب نیست . انگار چی گفته باشم .گفت نخیر نمیشه تا حرف خونه مامانم شد تو مریض شدی و حالت خوب نیست و جون نداری .نکنه از شوق خونه مامانم اینا اینطوری شدی انگار دست من بود که مریض شدم .خوبه خودش هم میدونه خونه مامانش اینها شوق داره ذوق داره آدم نرفته انرژی منفی میگیره 
گفتم مثل این که تو حالت از من بدتره و خداحافظی کردم .
دوباره زنگ زدم گفتم حداقل من برم خونه تو هم بیا با هم بریم . گفت نه من دیرتر میرسم. بری خونه برگردی تو ترافیک میمونی .البته من از صبح لباسم رو برداشته بودم که مستقیم برم و اونجا عوض کنم ولی ترجیح میدادم که برم خونه و دیرتر برم . در هر حال از اداره رفتم و وقتی هم رسیدم به همسر زنگ زدم دیدم هنوز نرسیده . گفتم پس من هم زنگ نمیزنم نمیرم تو . اینجا هم جای پارک نیست . میرم خیابون بالایی پارک میکنم تو ماشین هستم تا تو بیای . غر زد که چرا . گفتم هر چی بگی که تا تو نرسی من نمیرم حوصله ندارم . زودتر بیا . همسر هم رو دنده لج بود گفت راستی میگی بری بالا میخورنت . من هم جوابش رو ندادم خداحافظی کردم . فکر هم کردم تنهایی برم چون اینطوری نی نی خانوم رو بیشتر میدیدم .ولی دیدم حال و حوصله ندارم و تنها نر م بهتره .در هر حال صندلی رو خوابوندم و دراز کشیدم و خوابم برد تا همسر تماس گرفت که جلوی در خونه هست .
تا برم و برم تو پارکینگ و بریم بالا هم انقدر غر زد خودش رو کشت 
. انقدر حالم بد بود حوصله نداشتم یک کلمه حرف بزنم . خوبه خودش هم دید جون ندارم . رفتیم و سلام علیک کردیم و تا من برم لباس عوض کنم ، دیدم مثل این که از رنگ رخساره من سر درون رو فهمیده . برام چایی نبات آورد . مامانش هم که غر زدن همسر رو ندیده بود فقط چایی نبات درست کردنش رو برای من و این که گفت حسنا حالش خوب نیست رو دید .افکار مادر شوهرانه به مغزش هجوم آورده بود بهانه میگرفت 
.
حالا تا اون موقع نمیتونستم هیچی بخورم . تو اداره هم چایی خورده بودم و فایده نداشت .اون چایی نبات به معده ام سازگار شد یک دفعه برادر شوهر برای سر دردم مسکن هم آورد . دیدم بهم ساخته یک دونه شیرینی هم خوردم. برادر شوهر سیب پوست گرفته بود تعارف کرد یک تکه سیب هم برداشتم خوردم . بعد دیدم معده ام خیلی سر سازگاری داره یک دونه موز هم خوردم. یک دونه سیب هم خودم پوست گرفتم خوردم . خنده ام گرفته بود مادر شوهر باورش نمیشد حال من بد باشه . البته حق هم داشت حتما فکر کرده بود این که داره همه چیز میخوره
. گفت حسنا جون مثل این که حالت بهتره .گفتم بله تا قبل از این که بیام اصلا خوب نبودم ها الان بهترم اشتهام باز شده اشاره به پیش دستی میوه من کرد گفت نارنگی پرتقالت هم بخور . واقعا داشتم خودم رو کنترل میکردم که نزنم زیر خنده . انقدر جالب گفت که تا عمق کنایه اش هم معلوم بود.ولی من دیگه زیادی به معده فشار نیاوردم اونها رو گذاشتم بعدا خوردم . خوب تقصیر من نبود گرسنه بودم هیچی نتونسته بودم بخورم خوشحال شده بودم معده ام یاری میکنه
برای شام هم خوراک مرغ بود . تجربه به من ثابت کرده که خونه مادر شوهر با احتیاط غذا رو بکشم. مخصوصا مرغ . چون معمولا مادر شوهر حوصله نداره صبر کنه تا مرغ بیچاره مغز پخت بشه 
. کم کشیدم و خوردم دیدم چه عجب خوشمزه شده . تشویق شدم که از خودم پذیرایی کنم بیشتر بریزم بعدا فهمیدم خواهر شوهر از صبح اونجا بوده و خوراک مرغ هم کار اون بوده .جالب اینجا هست که مادر شوهر اصلا هم ناراحت نمیشه بچه ها سر غذا شوخی کنند و یا بگن خوب نبوده . خودش هم از شوخیهاشون میخنده حسابی . اعتراف هم میکنه همیشه که حوصله غذا درست کردن نداره . همین هست که بچه ها از مادر نا امید ،خودشون دست به کار شدند و همه از دختر و پسر آشپزیشون خوب شده
از نی نی خانوم بگم که ماشالله ماه بود ماه تر شده 
تپلی بامزه خوش اخلاق . ماشالله آدم دوست داره قورتش بده . هنوز نرفته مادر شوهر پدر شوهر دغدغه این رو دارند که یک روز نبیننش دلشون تنگ میشه . بس که ماه و مظلومه . اصلا بچه بهانه گیری نیست همه رو عاشق خودش کرده . بهار که انقدر دوستش داره عکس وا× یبر و صفحه اسمش رو نبر و ( اینطور که شنیدم ) صفحه موبایلش هم عکسهایی هست که نی نی خانوم به بغل هست . مرتب هم حواسش هست لباس تک تو دل برو نی نی که میبینه میگیره و خودش میبره با شوق و ذوق تنش میکنه و عکس میگیره . در کل عاشق دختر عموش شده . طفلک جاری چی میکشه از دوری دخترش
الهی زودتر درست بشه کارشون
میخواستم در مورد بهار هم یک چیزی بنویسم که پشیمون شدم ...... بگذریم. بعدا بگم بهتره به علاوه خواستم چند تا دستور اشپزی هم بنویسم که ننوشتم . نمیدونم حوصله دارید یک پست اشپزی بذارم شما هم از غذاها بگید و صفا کنیم یا نه البته در مورد غذاهای کم کالری و در عین حال خوشمزه 
پی نوشت : دوستان عزیزم تو کامنتها در مورد بیماری ابوالفضل کوچولو نوشته شده بود . من مشخصات بیشتری خواستم و مامان دخملی ها زحمت کشیدند برام نوشتند . اگر دوست دارید میتونید کمک کنید . به امیدبهبودی همه بیمارها . کامنتها رو میذارم فقط شماره تلفن مامانش رو نگذاشتم چون تو بیمارستان هست و نمیتونه مرتب جواب بده .
دوستان ازتون میخوام توی یه کار خیر شرکت کنید هر کسی در توانش هست و میتونه کمک کنه دریغ نکنه یکی از دوستان نی نی سایتی بچه اش مریضه و احتیاج به پیوند مغز استخوان داره و هزینه عمل رو ندارند دکترش گفته اگه پیوند نشه تا دو سال بیشتر زنده نمیمونه به همین دلیل با شرمندگی زیاد و عاجزانه از دوستان خواسته بهش کمک کنند این خانم رو خیلی وقته میشناسیم و در جریان مریضی پسرش بودیم مدیر سایت هم حرفهاشو تایید کردن با زدن ایمیل به دکتر معالج ابوافضل پس بهتون اطمینان میدم که اصلا شک نکنید و اگه پولی برای نذر کنار گذاشتید یا شکرانه ایی چیزی دارید میتونید به این مادر و بچه مریضش کمک کنید
مشخصاتی که خواسته بودی اینهاست:
تلفن مادر ابوالفضل : .......... زهرا خانوم
شماره حساب :6104337079246631 بانک ملت
بیمار : ابوالفضل انصاری
شماره پرونده : 05-51-44
م11116686
تلفن منشی دکتر حمیدیه تو بیمارستان شریعتی 02184902643
ایمیل دکتر نیما رضایی پزشک معالج ابوالفضل rezaei-nima@yahoo.com