ورق چهل و پنجم

 گردش صبحگاهی

تمام دیروز  خوشحال بودم چون قرار بود خواهر بزرگم با شوهر و  خواهر زاده ها بیان و تا جمعه هم بمونن .  وقتی شوهر خواهرم   زنگ زد و بعد از مقدمه چینی فراوان گفت که پنجشنبه یک قرار کاری داره و موردش رو هم گفت و باید باشه و نمیتونن بیان ، بی اختیار اشکام ریخت . با اینکه توضیح داده بود و میفهمیدم که یک دفعه بوده و میفهمیدم که کاری هم نیست که بتونه کنسل کنه  باز هم اشک میریختم .

ناراحت شد و توضیح میداد و معذرت خواهی میکرد و قول میداد هفته دیگه  بیان و از من میخواست گریه نکنم ولی نمیتونستم  و اشک میریختم .گفت  تو بیا همین الان راه بیفت. گفتم میدونی که نمیتونم چرا میگی تو بیا ؟ خواهرم گوشی رو گرفت و  گفت میدونستم ناراحت میشی بهش گفتم خودت به حسنا خبر بده من نمیتونم . خواهرم  سعی میکرد با حرفهاش کاری کنه که گریه نکنم و من هم به حدی دلم گرفته بود که نمیتونستم .در آخر هم برای این که خواهرم بیشتر ناراحت نشه بس کردم .ولی وقتی گوشی رو قطع کرد دوباره  گریه کردم . خیلی منتظرشون بودم  از اومدنشون خوشحال بودم  و برام سخت بود که نیان .

کمی بعد همسر زنگ زد و فهمیدم خواهرم بهش خبر داده که نیومدیم و حسنا هم ناراحته . طبق معمول قربون صدقه میرفت که ناراحت نباشم .  گفتم ناراحت نیستم زیاد از زبونت استفاده نکن حروم میشه . چون همسر چیزی نگفته بود من هم سوال نکرده بودم که چی شد ولی طاقت نیاوردم و پرسیدم. فهمیدم که هنوز بابا مامان خانوم اولی نرفتن و امروز  قرار  بود  با هم برن کرج که  اونها رو برسونن و روز تعطیل  اونجا باشن و برگردن . گفت نشد که صحبت کنیم  . گفتم بیشتر از این چیزی نگو . این یعنی خانوم اولی بس نکرده  . گفت اینطوری هم نیست .تو به این چیزها فکر نکن . گفتم میشه بگی من به چی فکر کنم ؟به بدبختی خودم؟ گفت به این فکر کن من برات میمیرم  میام  با هم حرف میزنیم بهت میگم  .نگران هیچی نباش  من درست میکنم . چیزی نگفتم .به فکرم رسید کنایه بزنم و بگم مثل همیشه که درست کردی و هیچ کاری جز زبون بازی ازت بر نمیاد ولی نگفتم . ساکت شدم .

دیشب خیلی سعی کردم خودم رو مشغول کنم . فیلم دیدم  کمد مرتبم رو بیدلیل ریختم بیرون و دوباره مرتبش کردم .یک پیتزای پر کالری  درست کردم و خوردم و در مرز ترکیدن بودم .  برای نیومدن خواهرم گریه کردم و به این فکر بودم که اگر اومده بودن و اینجا بودن الان با خواهر زاده ها کیف میکردم و.....فکرهایی از این قبیل . شانس اوردم که بیخوابی به سرم نزد و زود خوابیدم . صبح زود بیدار شدم و خوابم نبرد . بلند شدم تا از تعطیلی استفاده کرده باشم . رفتم بیرون  کمی دور بزنم دلم باز بشه .  تعطیلی خیابونها رو اختصاصی کرده بود  .با خلوت دیدن  جاهایی که همیشه پشت ترافیک میموندم  سر ذوق  اومدم . عقده دلم رو با گاز دادن خالی کردم و خوشحال بودم که مجبور به ترمز کردن نیستم .  دلم خواست برم توی یک بزرگراه تا بتونم تند تر برم .

لذت بخش بود شیشه های ماشین پایین بود و باد خنک میزد  . وقتی باد شالم رو انداخت و تمام موهام به هم ریخت هیچ تلاشی برای درست کردنش نکردم . حتی کلیپسم رو هم برداشتم و  گذاشتم تا باد صبح  هر چقدر میخواد موهام رو به هم بریزه و چند باری هم سرم رو به بیرون خم کردم تا بیشتر باد بخورم .  مقصدی هم نداشتم و برام فرق نمیکرد کدوم جهت میرم یا کجا فقط دور دور زدن برایم مهم بود .باد صبحگاهی و خلوت بودن و تند رفتن و خنک شدن سرحالم کرد .   

وقتی برگشتم  دلم گرفت .به این فکر میکردم الان اگر خواهرم اینها بودن چقدر خوب بود . دوباره اشکم ریخت ولی زیاد طول نکشید .  خودم رو دلداری دادم نشد که بیان چرا ناراحت باشم شاید صلاحی بوده هفته دیگه میان و حالم بهتر شد  .  تا آخرین ظرفیت  معده ام صبحانه خوردم . تا جان در بدن داشتم دوباره کاری کردم و خونه تمیز رو  تمیزتر کردم و برق انداختم و  کمی هم دکور رو عوض کردم . ناهار  از خودم بصورت مفصل پذیرایی کردم و از خستگی خوابم برد تا حالا. عجیب این که نمیدونم خوراکی ها کجا رفته و برای شیرینی و چای عصرانه هم جا داشتم و فکر میکنم برای شام چطور از خودم پذیرایی کنم  تا از گرسنگی نمیرم .

فکر میکنم به همین منوال باشه   دو روز دیگه   شرمنده ترازو بشم و روم نشه برم بالا تا ببینم چه عددی رو نشون میده . نمیدونم چرا دیشب تا حالا اشتهای گاو رو پیدا کردم .

امروز نتایج رو دادن و هنوز همسر زنگ نزده تا ببینم چی شد . ای کاش شماره رو داشتم خودم توی سایت میدیدم . هدیه بهار رو هم سفارش دادم . به همسر هم گفتم و فهمیدم اون چیزی که دوست داشت رو هنوز نگرفته و من میتونم بگیرم . امیدوارم قبول کنه . اگر هم قبول نکرد مهم نیست ناراحت نمیشم

لینک کامنتها

فایل کامنت ها برای کسانی که لینک باز نمی شود، سمت راست وبلاگ است.

ورق چهل و چهارم

پدرشوهر

قرار بود من در مورد پدر شوهر بنویسم . پدر شوهر نظامی بودند/ هستند  چون بازنشسته هست هر دو حالت درست است؟  نظم و ترتیب معروف توی رفتار و زندگی روزمره  خود پدر شوهر و خانواده وجود داره .  مادر شوهر و بچه ها کمتر و خودش بیشتر .

مریم جون  و آقای همکار میگفتند گاهی که زیاد به نظم و ترتیب اهمیت میده بچه ها  بهش میگن جناب سرهنگ . توی حرفهای همسر هم  شنیدم .مثلا وقتی پدر شوهر تماس میگیره و کاری رو میگه که باید انجام بشه ، همسر با شوخی میگه چشم جناب سرهنگ   یا میگه وقتی جناب سرهنگ  میگه باید انجام بشه . با تمام اینها اونطور که شنیدم آدم خشک و جدی نیست . بچه ها ش که خیلی دوسش دارن و دیگران هم همینطور . همیشه  از مریم جون اینها  تعریفش رو میشنیدم . همینطور تعریف مادر شوهر رو و میگفتن آدمهای خوبی هستند . 

این بار که  خانوم اولی از مامان بابا خواسته بود بیان و اومدن ، میگفتن که پدر شوهرت آدم خوبی بود و برخورد خوبی داشت و خوب صحبت کرد.  

(اولین بار بود پدر مادرت می دیدنشون؟ چطوری بدون حضور خانواده داماد مراسم خواستگاری و عقد و عروسی رسمی جنابعالی برگزار شد؟ شما که می گی همه چیز سنتی و رسمی و ... بود و هیچ  چیز یواشکی در کار نبود؟ ) 

وقتی هم که مامان بابا داشتن برمیگشتن  ازشون معذرت خواسته بوده . به این خاطر که بنا به خواسته خانوم اولی ازشون خواسته بود بیان  و به خاطر حرفهای خانوم اولی . حتی  دوباره با بابا تماس گرفته بوده و دوباره  از اینکه اومده بودن تشکر کرده بوده و همینطور معذرت خواهی بابت حرفهای خانوم اولی  و گفته بود من نمیخواستم ناراحت بشین میخواستم موضوع حل بشه .

خانواده همسر  با خانوم اولی مشکلی نداشتن و هنوز هم ندارن . اونطور که شنیدم خانوم اولی براشون عروس خوبی بوده و نه اونها اذیتش کردن و نه خانوم اولی اونها رو اذیت کرده . هر وقت هم مشکلی داشتن نذاشتن دیگران متوجه بشن  .تو ویلا که خانوم اولی بدون مقدمه داد و بیدار رو شروع کرده ، همه فهمیدن که دعوا دارن . پدر شوهر خیلی سعی کرد که آشتی ایجاد کنه و کاری کنه که مشکل خانوم اولی حل بشه  . گاهی دلم میگرفت  و فکر میکردم داره بصورت یک طرفه از خانوم اولی دفاع میکنه . در حقیقت دفاع هم کرد و  تمام این مدت سعی کرد که خانوم اولی ناراحت نباشه . بعد از اومدن مامان بابا و برگشتن ما از مسافرت  و بعد از این که بارها به خانوم اولی گفته بود نباید به همسر بگه از خونه بره بیرون و خانوم اولی گوش نکرد  ، گفت من دخالت نمیکنم .

در مورد من پدر شوهر از اول میدونست . اونطور که همسر میگه حتی قبل از این که مادر شوهر و خواهر شوهر ها بدونن همسر به پدر شوهر گفته بود .  هیچکدومشون با من ارتباطی نداشتن و تنها آدمی که دیده بودم برادر شوهر بود و بعد مادر شوهر . گفته بودم که پدر شوهر هیچوقت نخواسته بود من رو ببینه یا با من حرف بزنه . یک بار هم که برای تبریک عید میخواستم صحبت کنم مادر شوهر بهانه آورد و متوجه شدم حتما پدر شوهر خودش نمیخواسته گوشی رو بگیره و بعد از اون هم نه من تلاشی برای  صحبت کردن یا دیدن داشتم و نه  پدر شوهر .

وقتی شنیدم از مامان بابا خواسته بود که بیان ، ناراحت شدم . به همسر گفتم پدر شوهر حاضر نبود حتی یک بار با من حرف بزنه و یا من رو ببینه و همیشه از خانوم اولی دفاع کرد چطور شد که زنگ زد  و از مامان بابا  خواست بیان ؟ به خاطر حرف خانوم اولی که اراده کرده بود پای خانواده من رو وسط بکشه ؟   کار به زنگ زدن خانوم اولی ندارم. پدر شوهر چرا باید این کار رو میکرد ؟ همسر  فقط توجیه میکرد . زمانی بود که من  عصبانی بودم  . تا حدی که  چند بار میخواستم به خود خانوم اولی  بگم من هم به مامان بابات خبر میدم . همسر هم  از  من میخواست که هیچ کاری نکنم و خودش درست میکنه .  ناراحت بودم  و میخواستم برای اولین بار یک واکنش نشون بدم  . با این حال گذشت و باز هم  حرف حرف همسر شد و من گوش کردم  و حرفی نزدم .

این بار  پدر شوهر با من حرف زد .    وقتی شروع به حرف زدن کردیم  قلبم از اضطراب تاپ تاپ میزد چون بدون مقدمه بود و خواهر شوهر یک دفعه گفت بابا میخواد باهات حرف بزنه و گوشی رو داد  .من  نمیدونستم  چه چیزی میشنوم و چطوری باید حرف بزنم و چی باید بگم .

بعد از سلام علیک  پدر شوهر خودش شروع  به صحبت کرد . گفت  پیش نیومده ما همدیگه رو ببینیم ولی درباره من شنیده و  عکسم رو دیده  . حتی گفت از همه سوال کردم که حسنا چطور آدمیه .  توضیح هم نداد که چه جوابی شنیده یا در مورد من چه فکر ی میکنه . فقط گفت سوال کردم و شنیدم . همین .گفت از اول میدونسته که ما چطور ازدواج کردیم و گفت میدونه  که خود خانوم اولی راضی بوده و میدونه که الان مشکل بوجود اومده . گفت خیلی تلاش کرده که مشکل رو حل کنه  و برای همین از مامان بابا خواسته بیان  . گفت که نتونسته و  چیزی حل نشده و امیدوار بود  که حل بشه . گفت که  بیشتر از این هم دخالتی نمیکنه و به همه هم گفته دخالت نکنن . تاکید هم کرد که  از اول هم نمیخواسته دخالت کنه و اگر کاری کرده یا حرفی زده برای این بوده که  نه من مشکل داشته باشم نه خانوم اولی . در کل به چیز خاصی اشاره نکرد . هر چی گفت بصورت کلی گفت . نه از من تعریف یا انتقاد کرد و نه از خانوم اولی و یا حتی همسر .

بین حرفهاش هم گفت میدونه که زندگی با این وضعیت برای هر دو طرف سخت هست و این که با من حرف نزده و ندیده دلیل نمیشه ندونه که  برای من هم سخت هست .

صحبت هاش رو دوست داشتم . شمرده و  خوب حرف میزد و رسمی و جدی و خشک  صحبت نکرد   .به نظرم آدم فهمیده و منطقی اومد که نه  اعتراض میکنه و نه مثل مادر شوهر حرف کنایه مانند میزنه و نه تعریف بیجا میکنه یا  ابراز خوشحالی بیمورد  . مادر شوهر عادت داره در بین تعریف و خوشحال بودن حرفها ی کنایه وار میزنه   .  پدر شوهر  واضح و بصورت کلی   حرف زد . بعد از تلفنمون   همسر گفت اگر میخواست با تو  مخالفت کنه  مستقیم میگفت  .

من هم حرف نزدم هر وقت لازم بود تشکر کردم  و جوابهای کوتاه دادم   .  پدر شوهر گفت بعد از این که خواهر شوهر رفت دوست دارم  ببینمت . گفتم حتما  خوشحال میشم  . گفت  تو یک فرصت مناسب با همسر  هماهنگ میکنم بیای اینجا رودر رو حرف بزنیم  .میخوام خونه شلوغ نباشه  راحت تر حرف بزنیم . گفتم هر وقت   و هر جا شما راحت هستین برای من فرق نداره میام خدمتتون . آخر حرفش  هم  به مامان بابا سلام رسوند و خدا حافظی کردیم .

خواهر شوهر هم به سلامتی تشریف مبارک رو برده تا ولایت غربت به زندگی خودش و شوهر و بچه هاش برسه و کار به زندگی دیگران هم نداشته باشه ولی هنوز موقعیت نشده که همدیگه رو ببینیم . به همسر هم گفته بود که به حسنا گفتم میخوام ببینمش  .

این رو هم بگم که  بعد از این که از مسافرت برگشتیم و بعد از این که خانوم اولی یک بار داروی اضافی خورد  و گفت اگر حسنا رو طلاق ندی   بیشتر میخورم و خودم رومیکشم  و در عین حال همسر رو هم خونه راه نمیداد و میگفت حق نداری خونه حسنا هم بری  ، پدر شوهر به خانوم اولی گفته بود همسر خونه ما هست و  با توجه به اخلاق نظامی اش گفته بود از پلیس بازی و پرس و جو و سر زدن و چک کردن تلفنی و خوردکردن اعصاب  خوشش نمیاد  و وقتی داره میگه همسر  خونه اونهاست حتما هست . گفته بود اگر ناراحت هستی بذار بیاد خونه جلوی چشم خودت باشه اگر هم نمیخوای حرف من رو قبول کن که خانوم اولی   از حرف خودش  برنگشته بود که همسر بره خونه و گفته بوده خونه شما باشه  من نمیخوام ببینمش  . همسر هم  خونه من بود .  به جز روزهایی که بهار رو میبرد خونه مامانش. پدر شوهر به همه گفته بود دخالت نکنن و حتی خواهر شوهر ها و مادر شوهر هم با این که میدونستن همسر خونه من هست ،به خاطر حرف پدر شوهر به خانوم اولی خبر ندادن .

گاهی اوقات  وقتی  که همسر  با بهار بیرون بود و میرسوندش خونه ، سریع میرفت از خونه مامانش یک زنگی به خونه میزد که مثلا  بگه اونجا هست و بعد میومد خونه من . چقدر خفت و پستی برای یک مرد 50 ساله! روزهای اول چند بار  بهار زنگ زده بود که با بابا کار دارم پدر شوهر گفته بود کار داری موبایل داره اگر با ما کار داری خونه رو بگیر . یک بار بهار پیگیر شده بود و گریه کرده بود اگر بابا اونجا هست چرا گوشی رو نمیگیره .حتما نیست . پدر شوهر هم  بهار رو دعوا کرده بود و گفته بود که از این حرفها و اخلاقها خوشش نمیاد و نباید زنگ بزنه کنترل کنه .

مادر شوهر  تلفن زد و از دست همسر  ناراحت بود که یا اینجا بمون یا کاری کن ما جوابگو نباشیم . همسر خواست پدر شوهر گوشی رو بگیره و  خواست تلفن خونه رو منتقل کنه رو موبایلش . پدر شوهر هم بعد از غر زدن این کار رو کرد . بهار پشت سر هم موبایل باباش رو میگرفت و اس میداد که بابا کارت دارم  کجایی . همسر اس داد زنگ بزن خونه  . بهار زنگ زد و تلفن منتقل شد به موبایل همسر و  قبل از اینکه بهار شروع کنه همسرگفت کار بدی کردی و به تو چه ربطی داره که من کجا هستم اگر مامانت  میخواد بدونه  بده من خودم باهاش حرف بزنم بگم . مثل این که بهار گفته بوده خودم گفتم . چون  همسر  گفت خودت  بیخود کردی بار آخرت باشه  حق نداری تو کار من دخالت کنی  و الم شنگه راه بندازی حواست باشه  و.... بهار رو دعوا کرد. نمیدونم بهار و خانوم اولی باور کردن که همسر اونجا بود یا نه ولی همسر میگفت فردای اون روز پدر شوهر به خانوم اولی زنگ زده گفته اگر ناراحتی  و حرف من رو قبول نداری  بگو همسر بیاد خونه اگر هم قبول داری که بار آخر باشه   تلفن کاری میکنی  و گفته بود  اگر باهاش کار دارین به خودش زنگ بزنین   . بنا به تعریف همسر ، خانوم اولی گفته  حرف شما رو قبول دارم و بهار سر خود زنگ زده من نمیدونستم . بهار هم  دوباره  زنگی نزد و کار آگاه بازی در نیاورد .

پدر شوهر  مدافع این نبوده که دروغی گفته بشه و کاری کنه  همسر بیاد خونه من .برعکس  به همسر گفته بوده  یا خونه ما بمون  یا به خانوم اولی بگو میرم خونه حسنا . همسر میگفت من با بابا صحبت کردم و خواهش کردم که اینطور باشه و  نمیدونم چطور تونسته بود  قانعشون  کنه  که چنین کاری بکنن  تا خانوم اولی متوجه نشه و همسر هم بدون درد سر بتونه خونه من باشه .  به همین خاطر خانوم اولی نمیدونست که همسر این مدت تمام وقت پیش من بود . شاید حدس میزد که سر میزنه و شبانه روز نیست  . اگر میدونست که همیشه  هست حتما یک واکنش دیگه نشون میداد . تعجب میکنم چرا نمیذاشت بره خونه .شاید هم فکر کرده بود واقعا خونه من نیست . نمیدونم .

قسمت آخر رو برای کسانی توضیح دادم که گویا براشون موضوع پیچیده و ناراحت کننده  شده بود که چرا یک مدت همسر بصورت مرتب خونه من هست و حتما من  دست و پاش رو بستم نمیذارم بره خونه خانوم اولی .

نخیر. می دونیم شما از خداتونه دعوا ختم به خیر بشه. در جریان هستیم که خانم اولی راهش نمی ده خونه. اگر خانم اولی، به قول خودت، بس نکنه، اونی که باید اوت بشه حسنا جونه ! از خداته که کوتاه بیاد و تو مثل انگل آویزون زندگیشون باشی   

 خواهش میکنم دوستان عزیزم ناراحت نشن یا بهشون بر نخوره یا به خودتون نگیرید  . خودتون میدونین که منظور من به چه کسانی بود . منظورم شما  دوستان عزیزم نبودین  من  نمیتونم جوابگو باشم که چرا همسر از باباش خواسته  چنین  حرفی بزنه  و چرا پدر شوهر قبول کرده  یا جوابگو باشم که چرا به خانوم اولی نگفت  . ببخشید اینطور میگم ولی من جوابگوی کارهایدیگران که نیستم. هستم ؟ فقط توضیح دادم که جریان این بوده

لینک کامنتها اینجاست

فایل کامنتها سمت راست وبلاگ  

ورق چهل و سوم

خبر خوب 

امروز  خبری  رو شنیدم که خیلی خوشحالم کرد . برادر شوهر  خبر داد که بهار دانشگاه آزاد   قبول شده . تهران    رشته اش رو هم نمیگم  . یکی از رشته های مهندسی . همون چیزی که میخواست آفرین بهش  بالاخره تلاشهاش نتیجه داد و قبول شد 

خبر خوشحال کننده ای بود . امیدوارم همیشه موفق باشه .   در اصل برادر شوهر برای این تلفن زده بود که از همسر خبر بده . چون از وقتی رفته بود خبری ازش نبود  . برادر شوهر گفت با بهار و خانوم اولی و مامان بابا خانوم اولی شمال هستن و قرار هست امشب برگردن .   گفت حسنا اگر میشه زنگ نزن و اس ام اس هم نفرست  موبایل همسر دست خودش نیست .  گفتم اگر نمیگفتی هم  همیشه همینطور بوده که تا خودش تماس نمیگرفت من تماسی نمیگرفتم .گفت به خودت هم زنگ زده جواب ندادی . گفتم  من ندیدم میس کال هم نیفتاده . گفت با  ایرانسل بود  مال نگهبان شهرک . تازه فهمیدم اون شماره نا آشنا که من جواب ندادم همسر بوده . یادم باشه این بار هر شماره ای  افتاد  بردارم ببینم کیه

متاسفانه شواهد نشون داده . که  وقتی همسر خبری نمیده و حتی یک اس هم نمیفرسته  ، نشونه خوبی نیست  ولی امیدوارم این بار نشونه خوبی باشه و حاکی از آشتی کردن نه دلخوری . با توجه به قبول شدن بهار  امیدوارم  خوشحالی خانوم اولی و همسر از قبول شدن بهار باعث بشه که دلخوری وجود نداشته باشه و آرامش داشته باشن 

برای کنکور هم چیزی نگفت.  من سوال کردم گفت  خبر ندارم   . اصرار کردم گفتم مگه میشه شما ندونی ؟ نمیگفت و بهانه میاورد . گفتم تو رو خدا هر چی میدونی به من هم بگو . برادر شوهر که اصرار زیاد من رو دید گفت میگم ولی از من نشنیده بگیر  . یک لحظه ترسیدم که نکنه قبول نشده .خبر رو که شنیدم  خوشحال شدم  گفتم این که خبر خوبی بود چرا نمیگفتی؟ گفت همسر به من گفته به حسنا نگو خودم میخوام  سورپرایزش کنم خوشحالیشو ببینم  . گفت  وقتی شنیدی به روی خودت نیار که میدونی . گفتم نمیشه  من بلد نیستم  گفت   برو تمرین کن یاد بگیر  منو ضایع  نکنی

در حال حاضر من موندم  که وقتی همسر به من گفت چطور نشون بدم بار اول هست که این خبر خوب رومیشنوم؟ اگر تلفنی باشه میشه یک کاریش کرد ولی اگر حضوری بهم بگه قیافه ام مشخص میشه و میفهمه من قبلا خبر داشتم و برادر شوهر  لو داده

دوست دارم برای بهار هدیه بگیرم ولی خودش ندونه که من گرفتم و فکر کنه  این هم یک هدیه دیگه از طرف باباش هست .  خبر هم دارم آخرین بار چی خواسته بود. خوب شد همسر اتفاقی به من گفت . امیدوارم  همسر زودتر این یک مورد رو براش  نخریده باشه و من به عنوان هدیه قبول شدنش  بگیرم   

حقیقتش رو بخواین قبلا خیلی از بهار دلخور بودم . به خاطر کارهاش و حرفهاش ولی الان اصلا اون حس رو ندارم . چون به این نتیجه بودم که هر چه بوده گذشته و حتی اگر از این به بعد ادامه هم داشته باشه و حتی رفتارهاش  بدتر هم بشه مهم نیست . چون فکر میکنم بهار گناه و تقصیری نداره  و بچه ای هست که وسط این مشکلات گرفتار شده و نگرانی های خودش رو داره و طبیعی  هست که اولین نفری که بخواد نگرانی هاش رو روی سرش خالی کنه ،من باشم . درست یا اشتباهش رو کار ندارم ولی به این نتیجه رسیدم مقصر نیست .من نباید انتظار داشته باشم با توجه به سن و  شرایطش تمام جوانب رو در نظر بگیره . مدتی هم هست همسر مرتب با بهار میرن مشاوره دو بار با هر دوتاشون صحبت کرده و یک بار هم با همسر تنها .جلسات زیادی رو هم تنها با بهار .  همسر که میگه خیلی بهتر شده . منظور از بهتر شده در مورد من نیست . من هم چنین انتظاری ندارم . در کل بهتر و آروم تر و شاد تر شده  و من خیلی از این موضوع خوشحالم 

دیروز مریم جون اینها اومدن دنبالم و با مریم جون و آقای همکار و ندا رفتیم بهشت زهرا .  نمیخوام الان که خوشحال هستم توضیح زیادی درباره دیروز بدم ولی روز خوبی نبود . خیلی داغون و ناراحت بودم . مثل همیشه که میرم اونجا .  از اونور هم مریم جون من رو برد خونه خودشون و دیر وقت بود که من رو رسوند .  وقتی اومدم سر لپ تاپ دیدم یک دوست عزیز برایم نوشته .این دوست عزیز خبر داشت من بهشت زهرا بودم . تک تک کلماتش برایم  سرشار از آرامش بود . به آخر نوشته ها که رسیدم آروم بودم و لبخند آرامش روی لبهام بود  و  فکر کردم چقدرحرفهاش به موقع بود و چقدر با معنی و آرامش بخش . همین جا هم از دوست عزیزم تشکر میکنم و باز هم میگم عزیزم از دیشب تا حالا هر بار به حرفهات فکر میکنم آروم میشم و لبخند میزنم  و از خدا برات   خوشبختی و شادی میخوام . بقیه اش رو هم که به خودت گفتم   .